คอมพิวเตอร์

 หนูนาชวนหนูเมืองมาเที่ยวบ้านไร่ของมันและเตรียมอาหารต้อนรับอย่างดีไว้ให้กับเพื่อนรักของตน ทั้งธัญพืช เชอร์รี่  แต่เมื่อหนูเมืองเห็นกลับเชิดใส่และพูดว่า  "มีแต่อาหารแย่ ๆ ทั้งนั้นเลย ข้าว่าเจ้าเข้าเมืองไปกับข้าดีกว่า ที่นั่นมีอาหารดี ๆ อร่อย ๆ เต็มไปหมด"    หนูนาจึงตัดสินใจเข้าเมืองตามเพื่อนไป มันตื่นตาตื่นใจกับเมืองใหญ่มาก หนูเมืองจึงพูดว่า  "เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าในเมืองน่ะสุขสบาย"             จากนั้นทั้งสองก็พากันเข้าบ้าน ที่นั่นมันพบอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ หนูนาตื่นเต้นมาก ขณะที่ทั้งสองกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย แมวตัวหนึ่งก็กระโจนขึ้นมาบนโต๊ะหวังจะจับพวกมัน หนูทั้งสองตกใจจึงพากันวิ่งหนีสุดชีวิต เมื่อหนีออกมาพ้นหนูนาจึงบอกเพื่อนว่า  "ชีวิตในเมืองนั้นสุขสบาย มีอาหารอร่อยให้กินเต็มไปหมดก็จริง แต่ถ้าต้องอยู่อย่างหวาดกลัวเช่นนี้ ข้าขอกลับไปใช้ชีวิตอดอยากที่บ้านไร่อย่างเดิมดีกว่า" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: อยู่อย่างยากไร้แต่ปลอดภัย ย่อมดีกว่าอยู่อย่างสุขสบายแต่เต็มไปด้วยความอันตรายรอบตัว :: พุทธภาษิต :...

ลิงตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าริมลำธาร มันเห็นว่าอีกฝั่งของลำธารมีผลไม้มากมายจึงคิดหาวิธีข้ามไป วันหนึ่งลิงเห็นเต่าว่ายน้ำอยู่ใกล้ ๆ จึงแกล้งชมเต่าว่า  "ท่านเต่า ตั้งแต่ข้าเกิดมายังไม่เคยเห็นใครว่ายน้ำเก่งเท่าท่านมาก่อนเลย ข้าล่ะอิจฉาท่านจริง ๆ"   เมื่อเต่าได้ยินดังนั้นก็รู้สึกภาคภูมิใจ จึงบอกลิงว่า  "เจ้าลิง ขึ้นหลังข้ามาสิ เดี๋ยวข้าจะพาเจ้าไปเที่ยวเล่นอีกฝั่งของลำธาร"  ลิงรีบกระโดดขึ้นหลังเต่าอย่างรวดเร็ว เมื่อข้ามมาถึงอีกฝั่ง มันก็รีบกระโดดลงและตะโกนเยาะเย้ยเต่าว่า  "จริง ๆ แล้วเจ้าน่ะว่ายน้ำเชื่องช้าพอ ๆ กับเวลาที่เจ้าเดินนั่นแหละ ถ้าเจ้าไม่มีประโยชน์กับข้า ข้าก็คงไม่เอ่ยปากชมเจ้าหรอก เจ้าเต่าโง่เอ๋ย" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: อย่าหลงใหลไปกับคำเยินยอจากผู้ที่หวังเอาประโยชน์จากเรา :: พุทธภาษิต :: ปุริสสฺส หิ ชาตสฺส กุธารี ชายเต มุเข  ยาย ฉินฺทติ อตฺตานํ พาโล ทุพฺภาสิตํ ภณํ.  คนที่เกิดมา มีผึ่งเกิดอยู่ในปาก คนโง่กล่าวคำไม่ดี  ก็ชื่อว่าเอาผึ่งถากตัวเอง.