คอมพิวเตอร์

นิทานอีสป เรื่อง มดกับดักแด้ ผู้แต่ง : อีสป ในวันอากาศแจ่มใส มดตัวหนึ่งกำลังวิ่งออกหาอาหารอย่างคล่องแคล่ว มันเดินข้ามผ่านดักแด้ตัวหนึ่ง ซึ่งกำลังจะเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายจากดักแด้เป็นผีเสื้อ ดักแด้ที่ขยับหางของมัน ทำให้มดจ้องมองด้วยความสนใจ และรู้ว่าสิ่งที่มันเห็นมีชีวิต เจ้ามดไม่เคยเห็นสิ่งนั้นมาก่อน มันรู้สึกไม่ค่อยชอบและนึกรังเกียจ       “น่าสงสารจริง ๆ เลย”  มดร้องด้วยเสียงเหยียดหยัน  “เจ้านี่ช่างมีโชคชะตาที่น่าเศร้าอะไรเช่นนี้ ในขณะที่ข้าสามารถที่จะวิ่งไปไหนมาไหนได้ตามที่ใจต้องการ ปีนขึ้นยอดต้นไม้ แต่เจ้าได้แต่นอนนิ่งในเปลือกของตัวเองอยู่ตรงนี้และมีแรงแค่ขยับหางเท่านั้น”     ดักแด้ได้ยินคำเหยียดหยันที่มดพูดออกมาทั้งหมดแต่ก็ไม่ได้โต้ตอบใด ๆ       ไม่กี่วันต่อมา เมื่อมดตัวดังกล่าวเดินผ่านมาทางนั้นอีกครั้ง ก็ไม่พบสิ่งใดอีก นอกจากเปลือกของดักแด้ที่ยังคงอยู่บริเวณนั้น มันประหลาดใจว่าสิ่งที่อยู่ในเปลือกกลายไปเป็นอะไร มดรู้สึกทันทีว่าตัวเองกำลังได้รับร่มเงาจากปีกที่สวยงามของผีเสื้อ        “เห็นข้าไหม”  ผีเสื้อ...

นิทานอีสป เรื่อง คางคกจอมโว ผู้แต่ง : อีสป   คางคกเฒ่าตัวหนึ่งป่าวประกาศไปทั่วถิ่นที่มันอยู่ว่ามันเป็นหมอผู้รอบรู้และเยียวยาได้ทุกโรค เมื่อหมาจิ้งจอกได้ยินข่าวนี้จึงเร่งรุดมาพบคางคก มันมองคางคกอย่างพินิจพิเคราะห์               "เจ้าคางคก"   มันเอ่ยขึ้น  "ข้าได้ยินคำบอกเล่ามาว่าเจ้ารักษาโรคอะไรก็ได้ แต่ดูตัวเจ้าเองก่อนเถิด แล้วลองใช้ยาของเจ้าดู ถ้าเจ้ารักษาผิวหนังตะปุ่มตำป่ำและท่าเดินเหมือนเป็นไขข้ออักเสบของเจ้าได้ ก็คงมีใครเชื่อเจ้า ไม่อย่างนั้นข้าคงต้องแนะนำให้เจ้าลองไปหาอาชีพอื่นๆ ดู" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: คนที่จะรักษาคนอื่นได้ ควรรักษาตัวเองให้ได้เสียก่อน :: พุทธภาษิต :: อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา     รกฺเขยฺย นํ สุรกฺขิตํ อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา      ยถญฺญมนุสาสติ ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก ก็ควรรักษาตนนั้นให้ดี ถ้าพร่ำสอนผู้อื่นฉันใด ก็ควรทำตนฉันนั้น

นิทานอีสป เรื่อง เม่นกับงู ผู้แต่ง : อีสป เม่นตัวหนึ่งกำลังมองหาบ้านดีๆ สักหลัง ท้ายสุดมันพบถ้ำเล็กๆ ที่มีกำบังซึ่งมีครอบครัวงูอาศัยอยู่ก่อนแล้ว มันถามพวกงูว่าจะอนุญาตให้มันเข้าไปอยู่ในถ้ำได้ไหม งูตอบตกลงด้วยความใจดี                ไม่ช้าไม่นาน  งูก็คิดว่าไม่น่าอนุญาตให้เม่นเข้ามาอยู่ด้วยเลย ขนแหลมๆ ของเม่นทิ่มแทงพวกมันทุกครั้งที่หมุนตัว และในที่สุด พวกมันก็ต้องขอร้องให้เม่นจากไปอย่างสุภาพ               "ข้าพอใจที่นี่มากเลย ขอบคุณนะ"   เม่นกล่าว   "ข้าตั้งใจแล้วละว่าจะอยู่ที่นี่"  ว่าแล้วมันก็ค่อยๆ ตามไปส่งพวกงูที่นอกประตู และเพื่อปกป้องผิวหนังของพวกมัน งูจึงต้องหาบ้านใหม่ในที่สุด :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: เสียสละนิ้วมือ ในที่สุดก็จะเสียทั้งมือ :: พุทธภาษิต :: ชิเน กทริยํ ทาเนน  พึงชนะคนตระหนี่ด้วยการให้

นิทานอีสป เรื่อง มดกับลิง ผู้แต่ง : อีสป ลิงตัวหนึ่งปีนขึ้นไปนั่งกินผลไม้บนต้นไม้ ขณะที่มันกำลังกินอยู่อย่างเอร็ดอร่อยนั้นก็มีมดตัวหนึ่งมากัดที่ฝ่าเท้ามัน  "โอ๊ย! เจ้ามากัดข้าทำไม ข้าไปทำอะไรให้"  ลิงถาม   "ก็นี่มันที่ของข้า ใครเข้ามาข้าก็กัดหมดนั่นแหละ"   มดตอบ  "ทั้ง ๆ ที่ข้าไม่เคยคิดจะทำอะไรเจ้าเลยเนี่ยนะ"  ลิงถามด้วยความโมโห  "ก็ใช่นะสิ"   มดยืนยันเสียงแข็ง  "ในเมื่อเจ้ามากัดข้าก่อน ข้าก็ชักอยากจะกินมดขึ้นมาเสียแล้วล่ะ"  พูดจบเจ้าลิงก็จับมดเข้าปากเคี้ยวทันที :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: การข้องเกี่ยวกับคนพาลมักจะเดือดร้อนในสิ่งที่ตนเองกระทำ :: พุทธภาษิต :: นตฺถิ พาเล สหายตา ความเป็นสหาย ไม่มีในคนพาล วิ . มหา. ๕/ ๓๓๖. ม. อุ. ๑๔/ ๒๙๗. ขุ. ธ. ๒๕/ ๒๓, ๕๙